De absurditeit van het leven zonder God.
Het lot van het universum
ziet er al niet rooskleuriger uit. Wetenschappers hebben aangetoond dat het
heelal uitdijt en dat alles wat zich daarin bevindt, verder en verder uit
elkaar aan het groeien is. Omdat dit proces altijd maar verder gaat en zelfs aan
snelheid toeneemt, wordt het alsmaar kouder en kouder in het heelal. De energie
wordt beetje bij beetje verbruikt. Uiteindelijk gaan alle sterren uitdoven en
verdwijnt alle materie in zwarte gaten. Er zal op een bepaalt moment geen licht
meer zijn, geen warmte en geen leven, alleen de overblijfselen van dode sterren
en sterrenstelsels, die zich steeds verder van elkaar verwijderend, in de
eindeloze duisternis begeven. Dit scenario wordt Big Chill genoemd.
Dus niet alleen is het leven van elke individuele persoon gedoemd, het gehele menselijke ras, alle levende wezens überhaupt, zijn ten dode opgeschreven. Hier is jammer genoeg geen ontkomen aan.
Dus niet alleen is het leven van elke individuele persoon gedoemd, het gehele menselijke ras, alle levende wezens überhaupt, zijn ten dode opgeschreven. Hier is jammer genoeg geen ontkomen aan.
Als elk individu voorgoed verdwijnt als hij sterft, wat is dan de ultieme betekenis die kan worden gegeven aan zijn leven? Maakt het nu echt iets uit of hij ooit heeft bestaan? Zijn leven kan misschien belangrijk lijken in het licht van bepaalde gebeurtenissen, heel belangrijk zelfs, maar wat is de ultieme betekenis van één van deze gebeurtenissen? Stel je voor dat Caesar de Rubicon nooit had overgestoken, Napoleon de slag bij Waterloo had gewonnen, de NAVO een nieuwe wereldoorlog tegen Rusland en China begint. Wat is uiteindelijk het verschil? Allen zullen we voorgoed verdwijnen en de mensheid uiteindelijk ook.
“Het was waar, ik was het me altijd bewust geweest, ik had helemaal geen ‘recht’ om te bestaan. Mijn komst op de wereld berustte op toeval, ik bestond als een steen, een plant, een microbe. Ik kon alleen maar een inconsequent gezoem bij mezelf voelen. Ik dacht… we zijn hier aan het eten en drinken om ons kostbare bestaan te behouden, en er is niets, niets, absoluut geen enkele reden voor het bestaan.”[14] |
“Als God niet bestaat, dan zijn de doelen die we kiezen in het leven, zo triviaal als de kleding die we kiezen om te dragen. Maar als God bestaat, dan heeft het universum een doel, ons leven zou dan een objectief en vervullend doel hebben. We kunnen dan allemaal met een gerust hart zeggen: ‘Ik was bedoeld voor meer.’ ”[15] |
Bekijken we
het eens vanuit een ander perspectief: Wetenschappers hebben ontdekt dat het
universum ontstaan is in een explosie die we nu de Big Bang noemen, ongeveer
13,7 miljard jaar geleden. Stel dat de Big Bang er nooit was geweest. Stel nu
eens dat het universum nooit had bestaan. Wat zou uiteindelijk het verschil
zijn? Het universum is toch gedoemd te sterven, af te koelen tot het absolute
nulpunt. Uiteindelijk maakt het geen verschil uit of het universum ooit bestaan
heeft of niet. Daarom heeft het geen ultieme betekenis.
Hetzelfde geldt voor het menselijk ras. De mensheid is een gedoemd ras in een stervend universum. Omdat de mensheid uiteindelijk zal ophouden te bestaan, maakt het uiteindelijk niet uit of het ooit heeft bestaan. De mens is niet belangrijker dan een zwerm muggen, een vlucht ganzen of een roedel herten, hun einde is hetzelfde. Dezelfde blinde kosmische processen die hen hebben opgehoest zullen hen uiteindelijk allemaal weer inslikken.
Hetzelfde geldt voor het menselijk ras. De mensheid is een gedoemd ras in een stervend universum. Omdat de mensheid uiteindelijk zal ophouden te bestaan, maakt het uiteindelijk niet uit of het ooit heeft bestaan. De mens is niet belangrijker dan een zwerm muggen, een vlucht ganzen of een roedel herten, hun einde is hetzelfde. Dezelfde blinde kosmische processen die hen hebben opgehoest zullen hen uiteindelijk allemaal weer inslikken.

Het is belangrijk om in te zien dat het niet alleen
onsterfelijkheid is, die de mens nodig heeft. Als de mens en het universum voor
altijd zouden bestaan, zonder God, zou hun bestaan nog steeds geen ultieme
betekenis hebben. Ter illustratie: In de verre toekomst is een astronaut wegens
een defect aan het moederschip aan het zweven in de ruimte. Hij heeft twee
flesjes bij zich: één met vergif en de andere met een drankje dat hem eeuwig
zou doen leven. Zich van zijn hachelijke situatie bewust, drinkt hij het flesje
met vergif op. Tot zijn grote schrik ontdekt hij dat hij het verkeerde flesje heeft
leeg gedronken. Dit betekent dat hij gedoemd is om voor eeuwig een
betekenisloos leven te leiden. Het is dus niet alleen onsterfelijkheid die de mens
nodig heeft, maar ook God om zijn leven betekenis te geven. Als God niet
bestaat, heeft hij geen van beide.