Richard Dawkins heeft zich ontpopt als de enfant terrible van de Nieuwe Atheïsme beweging. Zijn bestseller ‘God als Misvatting’ is uitgegroeid tot het literaire middelpunt van die beweging. In dit boek probeert Dawkins aan te tonen dat het geloof in God een waanidee is.
“Het woordenboek dat wordt geleverd bij de Engelse versie van Microsoft Word omschrijft ‘delusion’ als ‘een hardnekkige misvatting, volgehouden ondanks krachtig tegenbewijs, in het bijzonder als symptoom van een psychiatrische aandoening’. Het eerste stuk van die definitie is een perfecte verwoording van het begrip ‘godsdienstig geloof’.”[12] |
Wegens de argumentatieve zwakheid van zijn betoog lijkt het soms overbodig om er op in te gaan. De kracht van zijn holle retoriek, kan echter bij een aantal mensen de indruk wekken dat er heel wat intellectuele spierkracht achter zijn betoog zit, onterecht natuurlijk.
Wat is nu Dawkins' "krachtig" tegenbewijs?
“…het centrale argument van mijn boek…zal ik in mijn betoog samenvatten in zes netjes genummerde punten. |
Is het een sterk bewijs?
“Je hoeft geen filosoof te zijn om te beseffen dat de conclusie niet volgt uit de zes voorafgaande stappen. Sterker nog, als we deze zes uitspraken zien als een filosofisch argument met de conclusie dat ‘God daarom vrijwel zeker niet bestaat’, dan is het argument duidelijk ongeldig… de conclusie volgt gewoon niet uit deze zes stappen, zelfs als we toegeven dat elk van hen juist is en gerechtvaardigd. De enige misvatting/delusion die hier aangetoond kan worden is Dawkins overtuiging dat dit een serieus argument tegen het bestaan van God is." |