“Nog nooit werd er zoveel gepredikt, geargumenteerd, of was er
zulk een golf van geleerde apologetiektraktaten als in onze dagen, en niettegenstaande dit gegeven, is het geloof, althans voor wat het grootste deel van de getrouwe gelovigen betreft,
nog nooit zo dood geweest. Degenen wier taak het is om te onderrichten lijken vaak in de akte van geloof, alleen maar een daad te zien van het intellect; maar feitelijk gezien speelt de wil hierin ook een grote rol. Ze vergeten dat het geloof een bovennatuurlijke gave is, en dat er een diepe kloof is tussen het alleen maar erkennen van de geloofwaardigheid [van het geloof] en het maken van een duidelijke akte van geloof. Deze kloof kan alleen overbrugd worden door God, samen met de wil van degene die wordt geïnstrueerd: maar het Goddelijke licht dat wordt gereflecteerd door de heiligheid van de instructeur is van immense hulp bij het vervullen van deze taak.”[48]

Jean-Baptiste Chautard

“Een bekeringsijver die niet zacht en menslievend is komt voort uit een naastenliefde, die niet echt is.”[47]

Franciscus van Sales

“Wanneer we de term vrije wil gebruiken, bedoelen we de zogenaamde libertaire vrijheid (libertarian freedom): De opgegeven keuzes zijn A en B en ik kan letterlijk kiezen tussen één van beide. Geen enkele omstandigheid is voldoende bepalend om mijn keuze te determineren. De keuze is aan mij, en als ik A of B kies, zou ik het ook anders gedaan kunnen hebben. Ik handel als een agent, die de uiteindelijke oorzaak is van zijn eigen daden.”[46]

J. P. Moreland

“In de eerste experimenten van Libet kregen mensen de opdracht om op een knop te duwen met één vinger, terwijl Benjamin Libet hun hersenactiviteit controleerde. Libet ontdekte dat voorafgaand aan het bewust worden van de beslissing om op de knop te drukken, in het brein van de testpersoon al een signaal plaatsgevonden had, die resulteerde in het bewegen van zijn vinger. Dus de volgorde van de gebeurtenissen is: (1) Er ontstaat een hersenensignaal ongeveer 550 milliseconden vóór het bewegen van de vinger. (2) De testpersoon is zich bewust van zijn besluit om zijn vinger te bewegen ongeveer 200 milliseconden voor zijn vinger zich effectief verplaatst. (3) De vinger van de persoon beweegt.”[45]

William Lane Craig

“Er is geen consensus over de interpretatie of de betekenis van de resultaten van Libet. Sterker nog, zijn resultaten zijn een kwestie van aanzienlijke controverse. Zoals je je wel kunt voorstellen, hebben sommige denkers deze resultaten gebruikt als bewijs voor determinisme en zelfs materialisme….

In een tweede experiment, ontdekte Libet dat zelfs na het moment dat de hersenen het signaal hadden afgevuurd en de testpersonen op de hoogte waren van hun beslissing om op de knop te drukken, de testpersonen nog steeds de mogelijkheid hadden behouden om een veto tegen hun beslissing te stellen en zich te onthouden van het drukken op de knop! (gearceerde gebied op de voorstelling)

Als ik wat langer over de resultaten van Libet had nagedacht, viel het me op, dat de resultaten precies diegene waren die een dualist-interactionist zou hebben verwacht. De ziel (of geest) handelt niet onafhankelijk van de hersenen; in plaats daarvan, zoals de Nobelprijswinnaar neuroloog Sir John Eccles zei, maakt de geest gebruik van de hersenen als een instrument om na te denken. Dus, natuurlijk zullen de beslissingen van de ziel niet gelijktijdig lopen met het bewuste ervaren van die beslissingen. Hoe zou het ook anders kunnen? Gezien de afhankelijkheid van de ziel ten aanzien van de hersenen als een instrument van het denken, en de eindige snelheid die de transmissie van neurologische signalen heeft, is er natuurlijk een tijdsverschil tussen de beslissingen van de geest en het bewust zijn van die beslissingen. Omdat neurologische processen een eindige snelheid hebben, zal het dus vanzelfsprekend tijd kosten voordat de beslissing van de geest in het bewustzijn komt. Dit is precies wat we zouden moeten verwachten in een dualistische-interactionistische visie.”[44]

William Lane Craig

“Voor het maken van een weloverwogen beslissing, moet het ‘eigen ik’ vooraf bewust zijn van de voor de beslissing relevante feiten, en dit moet voorafgaan aan het maken van die beslissing; maar. . . het ‘eigen ik’ moet zich dan ook niet bewust zijn van het maken van een bepaalde beslissing, precies op hetzelfde moment dat het die beslissing maakt.  
Het bewust zijn dat een stand van zaken P het geval is komt altijd iets later dan het actuele feit dat P het geval is. Het is echt niet verwonderlijk, dat het bewustzijn bij het maken van een beslissing, geen uitzondering is op deze algemene regel, die te wijten is aan de afhankelijkheid van het bewustzijn ten aanzien van onze neurofysiologie.”[43]

Uwe Meixner

“Libet's experimenten. . . tonen aan. . . dat we onbewuste beslissingen nemen. . . voor we ervan bewust worden dat we ze gemaakt hebben. Ik betwijfel dat iemand die een vallend voorwerp heeft opgevangen, voordat hij zich realiseerde wat hij aan het doen was, verbaasd zou zijn, en ik betwijfel of iemand dit soort ervaring zou serieus nemen als bewijs dat. . . bewustzijn niet nodig is voor . . . bewuste besluitvorming (ook Libet zelf niet, overigens).”[42]

Massimo Pigliucci (Atheïst)

“Als wat hij (de determinist) zegt waar is, dan zegt hij dat ​​alleen maar omdat dit het resultaat is van zijn erfelijkheid en milieu, en niets anders. Hij houdt vast aan zijn deterministische standpunten niet omdat ze waar zijn, maar omdat hij onderhevig is aan die en die stimuli…. Determinisme, kan daarom niet waar zijn, want als het waar is, kunnen we de argumenten van de deterministen niet zien als echte argumenten, maar alleen als geconditioneerde reflexen. Hun verklaringen kunnen niet beschouwd worden, als beweringen die de waarheid als doel hebben, maar alleen als manieren om ons te doen reageren op een bepaalde manier die zij wenselijk vinden.”[41]

John Randolph Lucas

“Determinisme is zelf-weerleggend. Als mijn mentale processen volledig worden gedetermineerd, ben ik helemaal gedetermineerd, om ofwel het determinisme te aanvaarden of te verwerpen. Maar als de enige reden voor het aannemen of niet aannemen van iets, het feit is dat ik causaal gedetermineerd ben om het te geloven, heb ik geen grond om aan te nemen dat mijn oordeel waar of onwaar is.”[40]

J.P. Moreland

“Redeneren veronderstelt de macht om je gedachten te beheersen, te weerstaan ​​aan de neiging om overal associaties te maken, om je oordeel op te schorten tot je het redelijk kunt beargumenteren. Het impliceert vrijheid, dus. In een geest die wordt bestuurd door haar hersentoestanden, … , is er geen redeneren, maar slechts een opeenvolging van de ene staat op de andere. Er is geen deductie van oorzaken, maar alleen de productie van oorzaken. Geen enkel geloof heeft enige logisch voordeel boven gelijk welk ander, omdat logica niet meer mogelijk is.”[39]

Borden Parker Bowne

“Nooit heeft men mij kunnen overtuigen dat de zielen slechts zo lang leven als ze in sterfelijke lichamen wonen,... . Ook niet dat de ziel zonder intelligentie is wanneer zij uit het lichaam dat alle denkkracht mist, ontkomen is. Veeleer houd ik het erop dat de ziel, als zij bevrijd van elk toevoegsel van het lichaam voor het eerst volmaakt en puur zichzelf is, dan eindelijk pas wijs is…. Ik heb geen spijt geleefd te hebben, omdat ik zo geleefd heb dat ik meen niet voor niets te zijn geboren. Ik ga uit het leven weg als vanuit een herberg, niet als vanuit een huis, want de natuur gaf ons een onderkomen tot tijdelijk verblijf, niet als vaste woonplaats. Dat zal een feestdag zijn, wanneer ik op weg zal gaan naar die hemelse ontmoeting, die bijeenkomst van zielen, en zal vertrekken uit deze ongeordende mensenwereld.”[38]

Marcus Tullius Cicero