“Het universele gelijkheidsdenken, waaruit de idealen zijn voortgekomen van vrijheid en samenleven in solidariteit, de autonomie van het leven en emancipatie, het morele besef van een individu, mensenrechten en democratie, is de nalatenschap van de joodse ethiek van rechtvaardigheid en de christelijke ethiek van de liefde. Grotendeels ongewijzigd is deze erfenis het onderwerp geweest van voortdurende kritische toe-eigening en herinterpretatie. Tot op heden is er geen alternatief voor. Nu we voor de uitdagingen staan van een post-nationale wereld, grijpen we terug op de inhoud van dit erfgoed. Al het andere is niets meer dan vruchteloos postmodern gepraat.”[37]

Jurgen Habermas

“In de eerste, autobiografische hoofdstukken van ‘Het lichaam, het leven en het lijden beschrijft Michel Onfray hoe bij zijn levenspartner borstkanker wordt geconstateerd. Opnieuw wordt hij hardhandig met de vergankelijk geconfronteerd. En opnieuw, meer dan ooit, reageert hij met een hartstochtelijke verdediging van het leven en het recht daarop, en met een felle aanval op alles wat de waardigheid van de mens aantast. Dit brengt hem tot zijn radicaal libertaire bio-ethiek waarmee hij ingaat tegen de christelijke regels maar ook tegen tal van verboden die zijn vastgelegd in de wetteksten van de Franse staat. Zo pleit hij voor het gebruik van embryo’s voor onderzoek met therapeutische oogmerken, voor vasectomie (waarbij de zaadleiders van de man worden doorgesneden), voor het gebruik van kunstmatige voortplanting door lesbische koppels, voor het klonen als we daarmee mensen kunnen genezen, voor een beroep op draagmoeders, voor abortus, voor euthanasie en zelfs voor bepaalde vormen van eugenetica. Allemaal ethisch gevoelige zaken die soms de wenkbrauwen doen fronsen, maar de auteur hamert bladzijde na bladzijde op het recht van de mens om het lijden met zoveel mogelijk beschikbare middelen te bestrijden. ‘Liever goed sterven dan slecht leven. Genieten van een vrijwillige dood en niet gebukt gaan onder een leven dat je in het ziekbed moet slijten. Vrijheid bij de keuze voor Thanatos tegen de afhankelijkheid van een lichaam dat geheel aan verval ten prooi is.’ Dat is de essentie van de filosofie van Michel Onfray en ook de mijne.”[36]

Dirk Verhofstadt

Wee hun die het kwade goed noemen en het goede kwaad, 
die van het duister licht maken en van het licht duisternis, 
van bitter zoet en van zoet bitter.

Jesaiah 5:20

“Het is onmogelijk om het algemeen welzijn te bevorderen zonder het recht op leven te erkennen en te verdedigen, waarop alle andere onvervreemdbare rechten van het individu stoelen, en waaruit zij zich ontwikkelen. Een samenleving kan geen solide basis hebben wanneer zij enerzijds waarden zoals de waardigheid van de persoon, recht en vrede onderschrijft, maar radicaal tegengesteld handelt door allerlei vormen van minachting en aantasting van het menselijk leven toe te laten of te dulden, vooral waar het zwak of gemarginaliseerd is. Alleen eerbied voor het leven kan de grondslag en de garantie vormen voor de kostbaarste en noodzakelijkste goederen van de samenleving, zoals democratie en vrede. Er kan geen echte democratie zijn zonder een erkenning van de waardigheid van iedere persoon en zonder eerbiediging van zijn rechten. Ook kan er geen echte vrede zijn, tenzij het leven wordt verdedigd en bevorderd.”[Evangelium Vitae, s.101]

Johannes Paulus II

"Ik wil dat het atheïsme waar is en ik word ongemakkelijk van het feit, dat sommige van de meest intelligente en goed geïnformeerde mensen die ik ken, gelovigen zijn. Het is niet alleen dat ik niet in God geloof en, natuurlijk, hoop dat ik gelijk heb in mijn overtuiging. Het is dat ik hoop dat er geen God is! Ik wil niet dat er een God is; Ik wil niet dat het universum zo is. Mijn gok is dat dit kosmische autoriteitsprobleem geen zeldzame aandoening is, en dat het verantwoordelijk is voor een groot deel van het sciëntisme en het reductionisme van onze tijd. Een van de tendensen die het ondersteunt, is het belachelijk overmatig gebruik van evolutionaire biologie om alles over het menselijk leven, met inbegrip van alles over de menselijke geest, te verklaren"[35]

Thomas Nagel

“De filosoof die geen betekenis in de wereld vindt, is niet uitsluitend bezig met een probleem van pure metafysica. Hij spant zich ook in om te bewijzen dat er geen geldige reden is, waarom hij persoonlijk niet zou mogen doen wat hij wil, of waarom zijn vrienden, de politieke macht niet naar zich toe zouden mogen trekken en regeren op de manier die zij het meest voordelig vinden voor zichzelf. De vrijwillige, in tegenstelling tot de intellectuele redenen voor het vasthouden aan de doctrines van het materialisme, kan bijvoorbeeld overwegend van erotische aard zijn, zoals ze het geval waren bij La Mettrie, of overwegend politiek zoals ze het geval waren bij Karl Marx.”[34]

Aldous Huxley

“Onze bereidheid om wetenschappelijke uitspraken te aanvaarden die tegen het gezonde verstand ingaan, is de sleutel om te begrijpen hoe het echte gevecht tussen de wetenschap en het bovennatuurlijke gebeurt. Wij trekken de kant van de wetenschap niettegenstaande de ondubbelzinnige absurditeit van sommige van haar constructies, niettegenstaande haar falen om de vele buitengewone beloften van gezondheid en leven te vervullen, niettegenstaande de tolerantie van de wetenschappelijke gemeenschap voor on-gestaafde verhaaltjes, omdat we een a-priori verbintenis hebben, die ons verplicht tot het materialisme. Het is niet zo dat de methodes en instellingen van de wetenschap ons op enige wijze verplichten, om een materiele verklaring van de waarneembare wereld te accepteren, maar juist het tegendeel, dat we ons verpacht hebben aan onze a-priori voorkeur voor materiele oorzaken. Een voorkeur die er ons toe brengt om een manier van onderzoeken en een verzameling van concepten te scheppen, die materiele verklaringen voortbrengen, het maakt niet uit hoe sterk het tegen de intuïtie indruist, en hoe verwarrend het voor de niet ingewijden is. Het materialisme is namelijk onaantastbaar, we kunnen geen Goddelijke voet in de deur toelaten.”[33]

Richard C. Lewontin

“In het hart van het atheïsme bevindt zich een aantrekkelijk uitgangspunt: ‘Mijn wil geschiede, niet de jouwe.’ Als het atheïsme waar is, en er is geen God, dan gaat alles echt alleen maar over mij, en wat ik wil en wat ik kan krijgen.
Geen wonder dat het zo’n snaar raakt in onze  met-zichzelf-geobsedeerde-cultuur.
Voel met je vinger aan de pols van de moderne cultuur: ‘mij, mij, mij’ bonst het.
Advertenties vertellen me: ‘Verwen uzelf! Je verdient het!’ Ik kan mijn lunch kopen en mijn koffie gemaakt hebben op mijn manier. ‘Ik sla een tijdschrift open, of surf naar de bestsellerslijst, om tien eenvoudige tips te vinden over hoe ik kan hebben wat ik wil, hier en op dit moment.
Samengevat: het is zelfzuchtigheid. Maar de draai die eraan wordt gegeven in onze post-christelijke cultuur, is dat dit zelfactualisatie is, je lot zelf in handen nemen. Er wordt ons verteld om onze harten te volgen, onze diepste verlangens te zoeken, te doen wat goed voelt. Inderdaad, als het atheïsme waar is, is er geen ultiem doel van het leven, dus kunnen best gaan voor genotzucht, hetzij door hedonisme of via het construeren van een eigen ‘betekenis’ in het leven.”[32]

Holly Orday