5.    God bestaat.

“[W]e zien hoe de astrofysica ons naar een Bijbelse visie over het ontstaan van de wereld brengt. De details kunnen verschillen, maar in hun hoofdlijnen stemmen astrofysisica en Genesis met elkaar overeen: het gaat hierbij om een kettingreactie van gebeurtenissen die tot het bestaan van de mensheid heeft geleid. Die reactie kwam op een bepaald moment in de tijd plotseling op gang met een ontlading van licht en energie.”

“Astronomen hebben nu het gevoel dat ze zichzelf in de hoek gedreven hebben. Zij hebben met hun eigen methoden aangetoond dat de wereld plotseling tot stand is gekomen in een scheppingsdaad die te herleiden is uit de sporen van elke ster, elke planeet en elk levend organisme in deze kosmos. Dit feit brengt hen in confrontatie met een krachtbron die zij maar liever niet hopen te ontdekken… Het is een wetenschappelijk bewezen feit dat hier bovennatuurlijke krachten aan het werk zijn, zoals ik en ieder ander mens dat zou noemen.”

“Voor wetenschappers die altijd geleefd hebben vanuit hun geloof in almacht van de rede, loopt dit verhaal af als een nare droom. De wetenschapper heeft het berglandschap van wat men nog niet weet in kaart gebracht en staat op het punt om de hoogste bergtop te bedwingen. Terwijl hij over de laatste rots klautert, staat hij oog in oog met een groep theologen die daar al eeuwenlang zitten.”[199]

Robert Jastrow

5.1    Tegenwerping: Het Kalam bewijs is een 'God-van-de-gaten'!

“We moeten eerst vragen wat er verwerpelijk is aan een god-van-de-gaten-argument. Het ware beter niet zomaar de insinuering dat het argument Gods bestaan als beste verklaring inroept voor een bepaald fenomeen. Want dat zou eenvoudigweg bovennatuurlijke verklaringen van vooraf aan uitsluiten, wat een cirkelredenering is ten gunste van het naturalisme. Om aanstootgevend te zijn moet een God-van-de-gaten-argument een niet principiële of ongegronde gevolgtrekking maken naar God: ‘We hebben geen wetenschappelijke verklaring voor X daarom heeft God het gedaan!’ een voorbeeld hiervan is een uitdrukking van de oude Grieken, ‘Wij weten niet hoe de bliksem ontstaat, daarom moet het Zeus zijn’ is een goed voorbeeld van een God-van-de-gaten-denkwijze.

Het is nogal eenvoudig om te zien dat het Kalam kosmologisch bewijs geen God-van-de-gaten-argument is. Omdat het wetenschappelijk bewijs niet opgeroepen wordt om de propositie God bestaat te bewijzen, maar gebruikt wordt om de tweede premisse dat het universum begon te bestaan te ondersteunen. Omdat het Godsbewijs beroep doet op wetenschappelijk bewijsmateriaal om het begin van het universum te bewijzen en niet het bestaan van God kan het er niet van beticht worden, een God-van-de-gaten-redenering te zijn. Met betrekking tot de eerste premisse van het bewijs is het duidelijk dat ik op geen enkele manier als volgt argumenteer, ‘we weten niet hoe iets uit niets kwam en daarom moet het God zijn.’ In tegendeel ik presenteer metafysische argumenten en een wetenschappelijke bevestiging voor de propositie dat als iets begint te bestaan (bijvoorbeeld het universum), er een oorzaak moet zijn, die het ding in het bestaan bracht. God komt zelfs niet in beeld in de verdediging van de causale premisse van het Kalam kosmologisch bewijs. Het bewijs impliceert op deductieve wijze dat er een transcendente oorzaak van het universum is. Zelfs op dit punt wordt niet geconcludeerd dat deze oorzaak God is. Het is alleen nadat men een conceptuele analyse heeft gedaan van wat het betekent, een transcendente oorzaak te zijn van het universum, dat men in staat is een aantal opvallende eigenschappen van deze oorzaak logisch af te leiden: Dat het zonder begin is, onveroorzaakt, zonder verandering, immaterieel, tijdloos, ruimte loos, enorm machtig en persoonlijk. Zelfs op dit punt aangekomen ben ik tevreden om te zeggen dat het argument aantoont niet dat God bestaat, maar dat een persoonlijke schepper van het universum bestaat.

Om die reden heeft het geen zin om tirades van het genre ‘God-van-de-gaten!’ te slingeren naar het naar bewijs. De criticus moet ten minste één van de premissen betwisten. In feite ben ik geneigd de kaarten te wisselen op dit punt en de criticus te beschuldigen van het vasthouden aan een naturalisme-van-de-gaten. Hij is het die zich verzet tegen het wetenschappelijk bewijs voor de religieus neutrale uitspraak dat het universum begon te bestaan. Waarom weigert hij het bewijs te volgen waar het leidt? De reden hiervoor is, de bovennatuurlijke conclusie die geïmpliceerd wordt door het kalam kosmologisch bewijs. Zijn naturalistisch geloof weerhoudt hem er van het wetenschappelijke bewijs te volgen waar het leidt. Hij hoopt tegen alle hoop in dat het wetenschappelijk bewijs op zijn kop gezet zal worden en dat de eeuwigheid van het universum in ere hersteld zal worden.”[200]

William Lane Craig

5.2    Tegenwerping: David Hume en Immanuel Kant hebben het kosmologisch al lang geleden weerlegd.

Uh, not Really... Zie: LECTURE #8: Critique of the Cosmological Argument: Hume
                                 LECTURE #9: Critique of the Cosmological Argument: Kant van Robert Koons