3. Daarom heeft het universum een oorzaak. (volgt uit 1 en 2)
Het logische gevolg van de twee premissen is dat het universum een oorzaak heeft. De prominente filosoof Daniel Dennett, ook een Nieuwe Atheïst, is het ermee eens dat het universum een oorzaak heeft, alleen denkt hij dat de oorzaak van het universum zichzelf is! Dit is geen grapje, hij meent dit echt serieus. Dennett beweert dat het universum zichzelf gecreëerd heeft.
Dit is natuurlijk klinkklare onzin. Dennett beaamt dat het universum een absoluut begin had, maar beweert dat het universum zichzelf heeft doen ontstaan. Dit is uiteraard onmogelijk, want om zichzelf te doen ontstaan, zou het universum al moeten bestaan. Het universum zou moeten bestaan voordat het bestond! Dennett’s redenering is dus logisch incoherent. De filosoof Freddy Mortier laat ook die ‘optie’ open:
Dit is natuurlijk klinkklare onzin. Dennett beaamt dat het universum een absoluut begin had, maar beweert dat het universum zichzelf heeft doen ontstaan. Dit is uiteraard onmogelijk, want om zichzelf te doen ontstaan, zou het universum al moeten bestaan. Het universum zou moeten bestaan voordat het bestond! Dennett’s redenering is dus logisch incoherent. De filosoof Freddy Mortier laat ook die ‘optie’ open:
|
“Als God de eerste oorzaak is, stelt zich de vraag wie of wat God veroorzaakt heeft. En als men antwoordt: die is er zonder oorzaak, of is oorzaak van zichzelf, dan is de evidente vraag waarom de wereld dan niet gewoon de oorzaak van zichzelf of zonder oorzaak zou zijn.”[191] |
Zoals we bij Dennett’s redenering al zagen, kunnen we niet, zonder bewust onlogisch te zijn, aannemen dat het universum oorzaak van zichzelf is. Het moet namelijk al bestaan om te kunnen veroorzaken. Iets dat niet bestaat kan niets veroorzaken.
Dit zijn echt wel waarheden als koeien, en dat `professionele´ filosofen hieraan proberen te sleutelen, vertelt ons iets over de wanhopige positie waarin het atheïsme zich bevindt. Nietzsche verweet 'causa sui' voorstanders, zich schuldig te maken aan buitengewone hoogmoed.
Dit zijn echt wel waarheden als koeien, en dat `professionele´ filosofen hieraan proberen te sleutelen, vertelt ons iets over de wanhopige positie waarin het atheïsme zich bevindt. Nietzsche verweet 'causa sui' voorstanders, zich schuldig te maken aan buitengewone hoogmoed.
|
“De causa sui [de zelfveroorzaking] is de beste zelfcontradictie die men heeft kunnen uitvinden, het is een vorm van verkrachting en pervertering van de logica; maar de buitengewone hoogmoed van de mens heeft zich zo diepgaand en beangstigend kunnen inlaten met deze onzin.”[192] |
St. Thomas verduidelijkt waarom deze zelfcontradictie toch niet zo best is:
|
"There is no case known (neither is it, indeed, possible) in which a thing is found to be the efficient cause of itself; for so it would be prior to itself, which is impossible. [...] |
Het tweede alternatief, dat het universum zonder oorzaak is, vaart al niet veel beter. We zagen dat een universum met een eeuwig verleden filosofisch en natuurkundig eigenlijk niet tot de mogelijkheden behoort.
De oorzaak van het universum kan dus niet in zichzelf liggen en moet daarom het universum overstijgen of transcenderen.
De oorzaak van het universum kan dus niet in zichzelf liggen en moet daarom het universum overstijgen of transcenderen.
|
"Het begin van het universum lijkt ons met onoverkomelijke problemen op te zadelen, tenzij we akkoord gaan om het eerlijk gezegd als een bovennatuurlijk gegeven te bekijken."[193] |